Pijn zorgt voor frustratie en onzekerheid. Je gaat op zoek naar antwoorden en verklaringen. Geen controle hebben zorgt voor angst.

Stressvolle situaties zijn door gebeurtenissen (trauma’s) uit je verleden aangeleerd als zijnde gevaarlijk. Door hier van weg te lopen of je er voor af te sluiten, druk je de angstemotie weg.

Het lost de stress-situatie tijdelijk op want je gaat de angstige situatie uit de weg en kalmeert. Maar voor je brein bevestig je eigenlijk dat die situatie gevaarlijk is door er voor weg te lopen. Hierdoor wordt dit constant bevestigd aan je brein, die dit vervolgens interpreteert als een gevaarlijke situatie. Iedere keer als je in een soortgelijke situatie belandt, neemt je angstgevoel toe. Dit resulteert in fysieke pijn, simpelweg omdat het te overweldigend is voor je brein om te verwerken. 

Door de angst de ruimte te geven die het verdient en het werkelijk te voelen (somatic tracking), leer je je brein dat een stressvolle situatie niet angstig is. Je leert jezelf dat je de situatie aan kunt door te voelen. 

Op die manier ben je de verkeerd aangeleerde neurologische verbindingen aan het afleren dat bepaalde situaties gevaarlijk en angstig zijn en dus vermeden moeten te worden. 

De neuronen zijn geprogrammeerd om in deze angstmodus te schieten. Door te voelen en te leren dat de emoties niet gevaarlijk zijn en jij ze wel degelijk aan kunt, train je jezelf om nieuwe neurologische verbindingen te vormen (neuroplasticiteit). Dit doe je door de emotie de ruimte te geven die het nodig heeft. Op den duur zal je brein niet meer in gevaarmodus schieten (met angst als brandstof), omdat jij het hebt geleerd dat deze situaties veilig zijn. Logisch toch?